ਦਿਨੇ ਚੁੰਨੀਆ ਦੇ ਦਈਏ
ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਲਾਹ ਲਈਏ
ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਨੰਗੀਆਂ ਕਰਕੇ
ਉੱਠ ਸਲਵਾਰਾ ਪਾ ਦਈਏ
ਤੁਰਦੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਵੇਖਦੇ ਆ
ਆਉਂਦੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਨੂੰ
ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਫੁਰਨੇ ਫੁਰਦੇ ਨੇ
ਜੀਅ ਕਰੇਂ ਮਸਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਈਏ
ਅਸੀਂ ਇੰਨੇ ਗਿਆਨੀ ਨੀ
ਜਿੰਨਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਸਮਝਦੀ ਐ
ਅਸੀਂ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਸਮ ਦੀ
ਅੱਗ ਵਿਚ ਸੜਨਾ ।
ਕਾਮੀ ਬੰਦੇ ਆ
ਕਾਮ ਰਗ ਰਗ ਵਿਚ ਵੱਸਦਾ ਐ
ਕੀ ਕੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
ਕਾਇਨਾਤ ਕੀ ਜਾਣੇਗੀ
ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਹੀ ਛੱਡੀ ਨੀ
ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਚੋ
ਜਦੋਂ ਮਗਜ ਨੂੰ ਚੜਿਆ ਸੀ
ਕੀ ਕੀ ਖਾਬਾਂ ਚ ਕਰ ਬੈਠੇ
ਮਾਂ ਭੈਣ ਤੇ ਅੱਖ ਰੱਖ ਬੈਠੇ
ਨਾਲੇ ਚਾਚੇ ਤਾਏ ਦੀ ਕੁੜੀਆ ਤੇ
ਮਾਸੀ ਭੂਆਂ ਮਾਮੇ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ
ਬੁੱਕਲ ਚ ਬਿਠਾਈਆ ਨੇ
ਇੱਜਤ ਲੁੱਟੀ ਆ
ਸੱਚ ਮੈਂ ਦੱਸ ਦੇਵਾ
ਗੱਲ ਹਕੀਕਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ
ਬੱਸ ਸੋਚਾਂ ਯੋਗੀ ਰਹਿ ਗਈ
ਅਸੀਂ ਇੰਨੇ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ
ਜਿੰਨਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਸਮਝਦੀ ਏ ।
ਕੋਈ ਐਸੀ ਮਿਲ ਜਾਵੇ
ਲੱਗੀ ਨਾਲ ਰਹੇ
ਕਾਮ ਮਿਟਾ ਜਾਵੇ
ਜਾਂ ਫਿਰ ਹਸਤੀ ਨੂੰ
ਇਕ ਔਰਤ ਢਾਹ ਸਕਦੀ
ਕਾਮ ਦੀ ਬਸਤੀ ਨੂੰ
ਜੀਭ ਭੜਕਦੀ ਐ
ਭੱਖਦੇ ਅੰਗਾਂ ਤੇ ਫਿਰਨ ਲਈ
ਰੱਬਾ ਕਰ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ
ਕਾਮੀ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੀ
ਅਸੀਂ ਇੰਨੇ ਠੰਡੇ ਨੀ
ਜਿੰਨਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਸਮਝਦੀ ਏ ।
ਇਹ ਨਸ਼ੇ ਤੋਂ ਭੈੜਾ ਐ
ਨੱਡੀ ਵੇਖ ਕੁ ਫੁੱਟ ਆਉਂਦਾ
ਸਮਾਂ ਸੱਚ ਕਹਿੰਦਾ
ਕੀਹਦੀ ਕੀਹਦੀ ਚੁੰਨੀ ਲਾਹਵਾਗੇ
ਬੱਸ ਦਾ ਰੋਗ ਨਹੀਂ
ਇਹ ਮਰਜ ਤਾਂ ਭੈੜੀ ਆਂ
ਇਹ ਪਹੁੰਚੀ ਹੋਈ ਆਖਰਲੀ ਪੌੜੀ ਤੇ
ਡਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆ
ਕੋਈ ਕਾਰਾ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ
ਅਸੀਂ ਇੰਨੇ ਸੁਸਤ ਨਹੀਂ
ਜਿੰਨਾਂ ਦੁਨੀਆ ਸਮਝਦੀ ਐ ।
ਲਿਖਤਮ- ਸਮੇਂ ਦਾ ਸੱਚ |